مقایسه تأثیر رایحه استنشاقی لاوندولا و آرام‌سازی بنسون بر علائم حیاتی بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر

پیش‌زمینه و هدف: انجام پروسه‌های تهاجمی مانند آنژیوگرافی، روی واکنش‌‌های فیزیولوژیک و علائم حیاتی مددجو تأثیر گذاشته و عوارضی مانند دیس ریتمی، اسپاسم و پارگی عروق، مددجو را در معرض خطر قرار می‌دهد. روش‌های غیردارویی مانند رایحه‌درمانی و آرام‌سازی نقش مؤثری در ثبات علائم حیاتی و درنتیجه پیشگیری از این عوارض دارد. هدف این مطالعه مقایسه رایحه استنشاقی لاوندولا و آرام‌سازی بنسون بر علائم حیاتی بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر بود. مواد و روش کار‌‌: این مطالعه‌یک پژوهش مداخله‌ای (نیمه تجربی) است که بر روی100 بیمار بستری، جهت آنژیوگرافی عروق کرونر در بیمارستان فاطمه الزهرا (س) ساری در سال1392 انجام شد. افراد بر اساس نمونه‌گیری به روش آسان، انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند که، گروه کنترل (33) و رایحه‌درمانی (33 نفره) و آرام‌سازی (34نفره)تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌‌ها شامل دو بخش؛ پرسشنامه( اطلاعات دموگرافیک و برگه ثبت متغیرهای همودینامیک) و ابزار (دستگاه فشارسنج و ساعت ثانیه‌شمار) بود بیماران به سه گروه رایحه‌درمانی، آرام‌سازی و کنترل تقسیم شدند. در گروه رایحه‌درمانی از رایحه لاوندولا و در گروه آرام‌سازی از روش آرام‌سازی عضلانی بنسون استفاده شد ولی در گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای صورت نگرفت. داده‌‌ها با نرم‌‌افزار 5/11 SPSS و آزمون‌‌های آماری کای اسکوئر و ویلکاکسون، من ویتنی، کراس کالوالیس تحلیل شد. یافته‌‌ها: نتایج اختلاف آماری معنی‌داری را بین میانگین پارامترهای فیزیولوژیک (فشارخون سیتولیک، تعداد تنفس و تعداد نبض) قبل و بعد از مداخله در هر گروه نشان داد. اما مقایسه دو گروه رایحه‌درمانی و آرام‌سازی با آزمون آماری من‌ویتنی از لحاظ آماری معنی‌دار نبوده است. نتیجه‌‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می‌توان پیشنهاد کرد که در تکنیک‌های تشخیصی تهاجمی می‌توان از رایحه‌درمانی و آرام‌سازی برای ثبات علائم حیاتی استفاده نمود.